Inmiddels zijn er drie weken stage voorbij. Wat een ervaring. Wij mogen er veel doen en proberen. De afgelopen weken veel leuke dingen gezien en gedaan, zoals een dag oude baby vasthouden en verpleegkundige handelen doen (de allereerste stage dag werd er ook al gevraagd of wij een infuus wilde prikken). Maar ik heb ook minder leuke dingen gezien. Zo werd ik deze week wel even met de neus op de feiten gedrukt dat ze hier niet alle mogelijkheden hebben die ik gewend ben vanuit Nederland. En was het wel even slikken toen er iemand overleed tijdens een dienst. Gelukkig kon ik hierover met Jessica (appartement maatje) praten, waardoor we er samen er doorheen zijn gekomen.
Soms kunnen de verpleegkundige goed Engels praten en is het gemakkelijk om over de afdeling, ziektes en verzorging te praten. Maar helaas hebben er ook dagen tussen gezeten dat niemand van de verpleegkundige Engels kon en is het met handen en voeten praten om iets duidelijk te maken (van beide kanten), wat soms ook weer grappig momenten oplevert.
Ik moet nog wel wennen aan het feit dat er altijd familie aanwezig is. Soms blijven er zelfs 3 familieleden overnachten naast de patiënt.

Natuurlijk heb ik buiten mijn stage niet stil gezeten en verschillende dingen ondernomen samen met de anderen. Zo zijn wij wezen zaalvoetballen, ja ik heb gevoetbald en zelfs een paar goals gemaakt! Verder zijn we naar de Gedongsongo tempels, Curug Sewu waterval, haven, universiteit voor verpleegkundigen en naar een waterpark geweest.
Bij de tempels en bij de watervallen super mooie natuur (niet op camera vast te leggen). Het uitzicht was ook geweldig.

Omdat de bevolking hier eigenlijk altijd buiten de deur eet, passen wij ons natuurlijk volledig aan. Zo proberen wij zo veel mogelijk verschillende dingen traditionele gerechten te eten en iedere keer weer iets anders. Zo hebben wij al gegeten bij een warong (straattentje), maar ook bij wat duurdere restaurantjes. Zo zijn we afgelopen weekend wezen eten bij Toko Oen, een oud Nederlands restaurant. De eigenaren zijn Nederlands en wonen een half jaar in Nederland en een half jaar in Indonesië. Het was wel even vreemd om Nederlands met hun te praten.
Maar omdat we het eten van thuis stiekem toch al een beetje missen hebben we ook al een keer gegeten bij de pizza hut.

Omdat ik al veel gedaan heb ga ik niet alles beschrijven hoe het was en wat ik ervan vond. Tot nu toe gaat alles nog voorspoedig en ben ik heel benieuwd hoe de volgende weken eruit gaan zien.